การศึกษาระดับจิตพิสัยของนักเรียนนักศึกษาโรงเรียนเทคโนโลยีทีพีไอหลังการใช้จิตพิสัยสอดแทรกในกระบวนการเรียนการสอนปีการศึกษา 2541
ปีที่ทำวิจัย
: ธันวาคม พ.ศ. 2542
คณะทำงาน
: นายวิเชียร พันธ์เครือบุตร. นางสาวสมคิด
ลาภขจร.
การเผยแพร่
: การสัมมนาวิชาการโรงเรียนเทคโนโลยีทีพีไอ
2542.
การวิจัยครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาและเปรียบเทียบระดับจิตพิสัยของนักเรียน นักศึกษาโรงเรียนเทคโนโลยีทีพีไอ หลังการใช้กระบวนการเรียนการสอนจิตพิสัย โดยศึกษาจากจิตพิสัย 5 ด้าน
คือ
ความสนใจใฝ่รู้และสร้างสรรค์
ความมีน้ำใจ ความมีวินัย ความเป็นไทย
การบริโภคด้วยปัญญาในวิถีชีวิตไทย
กลุ่มประชากรที่ใช้ศึกษาวิจัยได้แก่ นักเรียนระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพ (ปวช.)
และนักศึกษาระดับประกาศนียบัตรวิชาชีพชั้นสูง (ปวส.)โรงเรียนเทคโนโลยีทีพีไอ จังหวัดระยองที่ลงทะเบียนเรียนภาคเรียนที่
2 ปีการศึกษา 2541 จำนวน 268 คน
เครื่องมือวัดระดับจิตพิสัยหลังการใช้กระบวนการเรียนการสอนจิตพิสัย
เป็นแบบสอบถาม มาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ
สถิติที่ใช้ได้แก่
ค่าคะแนนเฉลี่ย
ค่าความเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการแจกแจงค่าที (t-test)
ผลการศึกษาค้นคว้าพบว่า
1. จิตพิสัยโดยรวมของนักเรียนระดับ
ปวช. และนักศึกษาระดับ ปวส.
อยู่ในระดับปานกลาง
2. จิตพิสัยด้านความสนใจใฝ่รู้และสร้างสรรค์ของนักเรียนระดับ ปวช.
และนักศึกษาระดับ ปวส. แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
3. จิตพิสัยด้านความมีน้ำใจของนักเรียนระดับ ปวช.
และนักศึกษาระดับ ปวส. แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
4. จิตพิสัยด้านการบริโภคด้วยปัญญาในวิถีชีวิตไทยของนักเรียนระดับ ปวช.
และนักศึกษาระดับ ปวส. แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
5. จิตพิสัยด้านความเป็นไทยของนักเรียนระดับ ปวช.
และนักศึกษาระดับ ปวส. แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ
6. จิตพิสัยด้านความมีวินัยของนักเรียนระดับ ปวช.
และนักศึกษาระดับ ปวส. แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01)